بهترین عُشّاقِ عالم را خدا

جمع کرده در زمین کربلا

کربلا یعنی صبوری در بلا

سرفدایِ تارموئی از ولا

کربلا آئینه ی آئینه هاست

کوثری درماورای سینه هاست

کربلا یعنی نوای لا تَخَف

بستن پیمان خونها با هدف

کربلا عزّت، شرف ، مردانگی

انتهای غیرت وفرزانگی

کربلا قربانگهِ سردارها

رقصِ عاشق پایِ چوبِ دارِها

مهدوی

وقتي پر شهسوار قرآن مي­ ريخت

از باغ لبش بهار قرآن مي­ ريخت

بر قله­ ي گودال به خون مي­ غلتيد

اي واي كه اعتبار قرآن مي­ ريخت

یزدانی

بگذار كه اين سينه خريدار تو باشد

پروانه ی روي پيچك ديوار تو باشد

پرواز كند تا سر سجادۀ خورشيد

آنجا كه زمين نقطه ی پرگار تو باشد

اي آينه شفّاف ترين همسفر سنگ

سنگ آمده تا آينه بردار تو باشد

پژمرده چرا مي­ شوي اي روح گل سرخ

صد پنجره وا شد كه پرستار تو باشد

اين پنجره وامانده به سمتِ گذرماه

آن شيشه ترك خورده كه بيمارتو باشد

در كنج قفس مانده قناري به هوايي

تا در شب پرواز گرفتار تو باشد

پروين و زحل ، زهره و مريخ و عطارد

تابيده به هرجا كه هوادار تو باشد

از جامه كفن دوخته گلهاي شقايق

خوابيده كه با قافله بيدار توباشد

خورشيد به تكرار غروب آمده اينجا

تا شادترين لحظه ی ديدار تو باشد

اين دل به هواي قدمت جان نسپرده است

در مكتب منصور سرِ دار تو باشد


محمد ضيايي پور